| ||
Okres | od 1436 do 1463 | |
Poprzednik | Eryk V | |
Następca | Jan IV | |
Dane biograficzne | ||
Dynastia | dynastia askańska | |
Data urodzenia | 1380 | |
Data śmierci | 16 lipca 1463 | |
Ojciec | Eryk IV | |
Matka | Zofia brunszwicko-lüneburska | |
Żona | Adelajda pomorska | |
Dzieci | Jan IV, Zofia |
Bernard II (ur. w 1380, zm. 16 lipca 1463[1]) – książę Saksonii-Lauenburga od 1436, pochodzący z dynastii askańskiej.
Bernard był synem księcia Saksonii-Lauenburga Eryka IV i Zofii, córki księcia Brunszwiku i Lüneburga Magnusa II[1]. Został następcą swego brata Eryka V jako książę Saksonii-Lauenburga[2]. W ślad za bratem podnosił roszczenia do dziedzictwa księstwa Saksonii-Wittenbergi i tytułu elektora Rzeszy po wymarłej wittemberskiej linii dynastii askańskiej przeciwko Wettinom. Swoje roszczenia akcentował posługując się herbem, w którym umieścił miecze elektorskie[3]. Na początku panowania zorganizował wyprawę wojenną przeciwko Brandenburgii, która zakończyła się porażką[2]. Zmarł w 1463 wskutek panującej wówczas epidemii[4].
Żoną Bernarda była Adelajda, córka księcia stargardzkiego i słupskiego Bogusława VIII i wdowa po księciu głogowskim Henryku X Rumpoldzie. Z tego małżeństwa pochodziło dwoje dzieci:
Kategorie: Dynastia askańska | Władcy Saksonii-Lauenburga | Urodzeni w 1380 | Zmarli w 1463